Het Linkse Miserabilisme en het Rechtse Oppertunisme

Onze geschiedenis is geen geschiedenis van uitbuiting van de armen. Feit is wel dat er altijd verschil is geweest tussen mensen en hun talenten en de benutting ervan. Dientengevolge is er ook altijd verschil geweest tussen de materiële welvaart. Daar waar de leidende mensen van de samenleving vaak gedreven werden door nobele waarden en hogere principes, en zelf voorop gingen in de (letterlijke en figuurlijke) strijd, daar is dit besef van een hoger streven en van leiden door zelf het voorbeeld te geven nu echter niet meer ‘modern’. Dus zitten we nu met leiders die alleen nog op de winkel passen en als steriele lakeien het hoofd buigen naar de usurpators in de rangen van het kapitaal en de anemische intellectuelen.

Vroeger hadden de eenvoudigste arbeiders weinig te besteden. Toen gingen de socialisten aan de slag. Inmiddels hebben deze arbeiders nog steeds weinig te besteden. Het verschil is dat zij nu grote schulden hebben, hun verwantschapsbanden zijn afgebroken, hen is nu een verlammend schuldgevoel aangepraat voor zaken waar zij part noch deel aan hadden, en zij in een volksvreemd keurslijf worden gedwongen van megalomane idealen en machtsinstituten.

En rechts? Zij verschillen enkel van de linkse materialisten doordat zij het kapitaal bij de rijken willen laten liggen ipv bij een dwingend log staatsapparaat. Iedere gelegenheid om kapitaal te vermeerderen wordt aangegrepen ten koste van het volk.

Het volk wordt derhalve van links en van rechts aangevreten. Als een stel hyena’s duikt links en rechts op het volk en ons land en vreten het kaal tot op het bot.

Onderwijl worden wij door het establishment geacht feest te blijven vieren, trouw te blijven aan het illusoire vooruitgangsgeloof, vertrouwen te houden in het grote geluk dat de volgende aankoop ons zal brengen, onszelf te blijven beschouwen als bron van het kwaad in de wereld, en braaf alle onzin op tv, internet, kranten en de bladen te blijven slikken. En zwijgzaam en beleefd toe te zien hoe datgene wat onze voorouders in 10.000 jaar hebben opgebouwd nu in ruwweg vijftig jaar is afgebroken.

Neen, hier past geen pacifisme maar een principieel en rechtvaardig hard oordeel.